rankleஉறுத்திக்கொண்டிருuṟuttikkoṇṭiru(uruttikkiṭṭiru)(7 tr)be a source of or cause persistent irritation or resentment; annoy or irritate; upset, anger, offend, affront, displease, provoke, irk, vex, pique, nettle, gall; (inf.) rile, miff, peeve, aggravate, bug
Usage:
அவள் என்னைத் திட்டினது என்னை உறுத்திக்கொண்டேயிருந்ததுavaḷ eṉṉait tiṭṭiṉatu eṉṉai uṟuttikkoṇṭēyiruntatu
ava enne tiṭṭinadu enne uruttikkiṭṭeeyirundudu
se{Her scolding just got under my skin and really rankled me
புண்படுpuṇpaṭu(puṇpaḍu)(4 intr)feel hurt, especially secretly; be annoyed by, as a slight, resentment, insult, etc.
Usage:
பிறர் மனது புண்படும்படிப் பேசக்கூடாதுpiṟar maṉatu puṇpaṭumpaṭip pēcakkūṭātu
mattavanga manasu puṇpaḍaramaadiri peesakkuuḍaadu
You should not speak in a way that rankles people.
