displease வெறுப்பூட்டு veṟuppūṭṭu (veruppuuṭṭu) (3 tr) make dissatisfied; incur the dislike of; offend
Usage:
அர்த்தமில்லாத கேள்வி கேட்டுத் துறைத்தலைவருக்கு மனவருத்தம் உண்டாக்கிவிட்டாய்! arttamillāta kēḷvi kēṭṭut tuṟaittalaivarukku maṉavaruttam uṇṭākkiviṭṭāy! arttamillaada keeḷvi keeṭṭu toretalaivarukku manavaruttam uṇḍaakkiṭṭee? You have displeased the Chair of the department by your impertinent questions!
Synonyms:
வருந்தவை (6b tr) (varunda vayyi)
கோபப்படுத்து kōpappaṭuttu (koobappaḍuttu) (3 tr) make angry or indignant; annoy; vex, irk; incur displeasure
Usage:
மேலும் பேசி அப்பாவைக் கோபப்படுத்தாதே என்று அம்மா சொன்னார் mēlum pēci appāvaik kōpappaṭuttātē eṉṟu ammā coṉṉār meele peesi appaave koovappaḍuttaadeṇṇu ammaa sonnaanga My mother told me not to say anything more that would displease my father.