disintegrate தூளாகு tūḷāku (tuuḷaahu) (3b intr) crumble to pieces or powder; break up; fall apart, decay
Usage:
மரம் விழுந்ததில் சுவர் தூள் தூளாகிவிட்டது maram viḻuntatil cuvar tūḷ tūḷākiviṭṭatu maram viḻundadule sovaru tuuḷ tuuḷaayiḍuccu The wall disintegrated when the tree fell on it.
Synonyms:
சிதை (2b intr) (sede) சிதைந்து போ (3b intr) (sedenju poo)