break அறு aṟu (aru) (2 intr) be severed, as a rope; be cut asunder
Usage:
ஆட்டைக் கட்டிவைத்த கயிறு அறுந்துவிட்டது āṭṭaik kaṭṭivaitta kayiṟu aṟuntuviṭṭatu aaṭṭe kaṭṭivecca kayiru arunduḍuccu The rope that the goat was tied with, broke.
உடை uṭai (oḍe) (2b intr) snap, break, as a branch, stick, or bone
Usage:
விபத்தில் அவன் முதுகெலும்பு உடைந்தது vipattil avaṉ mutukelumpu uṭaintatu vibattule avanooḍa muduhelumbu oḍenjuccu His backbone broke in the accident.
உடை uṭai (oḍe) (6b tr) cause s.t. to disintegrate, sever, or snap; smash, dismember
Usage:
சண்டையில் அவன் கையை இன்னொருவன் உடைத்தான் caṇṭaiyil avaṉ kaiyai iṉṉoruvaṉ uṭaittāṉ saṇḍeyle avanooḍa kaiye innoruttan oḍeccaan The one guy broke the other's hand in the fight.
உடைத்துவிடு uṭaittuviṭu (oḍeccuviḍu) (4 tr) break a thing; break s.o.'s heart
Usage:
அவளுடைய சோகம் அவளை முழுவதும் உடைத்துவிட்டது avaḷuṭaiya cōkam avaḷai muḻuvatum uṭaittuviṭṭatu avaḷooḍa sooham avaḷe muḻusaa oḍeccuḍuccu Her sorrow broke her completely.