bind கட்டிப்போடு kaṭṭippōṭu (kaṭṭippooḍu) (4 tr) tie s.o. up; bind hand and foot; bind and gag
Usage:
அந்தத் திருடனுடைய கை கால்களை யாரும் கட்டிப் போட முடியாது antat tiruṭaṉuṭaiya kai kālkaḷai yārum kaṭṭip pōṭa muṭiyātu anda tiruḍanooḍe kayyi kaale yaarum kaṭṭi pooḍa muḍiyaadu Nobody is allowed to just tie up a thief and bind him hand and foot.
constrain கட்டிப்போடு kaṭṭippōṭu (kaṭṭi pooḍu) (4 tr) force; compel; control, severely restrict the scope, extent, or activity of: compel, coerce, drive, impel, oblige, press, pressure, urge, railroad, hustle, rein in
Usage:
அவனைக் கட்டிப் போடாவிட்டால் மற்றவர்களைத் துன்புறுத்துவான். avaṉaik kaṭṭip pōṭāviṭṭāl maṟṟavarkaḷait tuṉpuṟuttuvāṉ. avane kaṭṭipooḍaleṇṇaa mattavangaḷe tunpuruttuvaan. He has to be constrained, or he'll harm other people
rig கட்டிப்போடு kaṭṭippōṭu (kaṭṭi pooḍu) (4 tr) make or construct hastily or in a makeshift manner; put up, throw up
Usage:
மழை வருகிறதற்கு முன்னால் அவசர அவசரமாக ஒரு பந்தலைக் கட்டிப் போட்டோம் maḻai varukiṟataṟku muṉṉāl avacara avacaramāka oru pantalaik kaṭṭip pōṭṭōm maḻe varadukku munnaale avasara avasaramaa oru pandale kaṭṭippooṭṭoom We hurriedly rigged up a tent before the rain started to come down.
tie கட்டிப்போடு kaṭṭippōṭu (kaṭṭi pooḍu) (4 tr) restrict or bind s.o. or s.t.; restrain s.o. by tying
Usage:
அவன் எதிரிகள் அவனைப் பிடித்துக் கட்டிப் போட்டார்கள் avaṉ etirikaḷ avaṉaip piṭittuk kaṭṭip pōṭṭārkaḷ avanooḍa ediringa avane piḍiccu kaṭṭi pooṭṭaanga His enemies caught him and tied him up.