behoove கடைமையாகு kaṭaimaiyāku (kaḍameyaahu) (3b intr) be obliged, be responsible for s.t.; be required to do s.t.
Usage:
பிள்ளைகளை வளர்ப்பது அப்பா அம்மா கடைமை ஆகும் piḷḷaikaḷai vaḷarppatu appā ammā kaṭaimai ākum puḷḷengaḷe vaḷakkradu appaa-ammaa kaḍame aahum It behooves the parents to raise their own children (properly).