inflict (on) விதி viti (vidi) (6b tr) impose (a punishment or a penalty) on s.o.
Usage:
அந்த நீதிபதி அவனுக்கு ஆயுள் தண்டனை விதித்தார் anta nītipati avaṉukku āyuḷ taṇṭaṉai vitittār anda niidibadi avanukku aayuḷ taṇḍane vidiccaar The judge inflicted a life sentence on him.
திணி tiṇi (tiṇi) (6b tr) force (an unwelcome idea, point of view, etc.) on s.o.
Usage:
உன் கருத்தை என்மேல் திணிக்காதே! uṉ karuttai eṉmēl tiṇikkātē! on karutte en meele tiṇikkaade? Don't inflict your idea(s) on me!
Synonyms:
கொடு (6b tr) (kuḍu) சுமத்து (3 tr) (somattu) தள்ளிவிடு (4 tr) (aḷḷi viḍu)
கொடு koṭu (kuḍu) (6 tr) give (a blow, a slap, a kick, a whipping) on a part of the body; cause (pain, blows, wounds, damage, loss, etc., but not defeat)
Usage:
அவன் என் முதுகின் மீது சவுக்கடி கொடுத்தான் avaṉ eṉ mutukiṉ mītu cavukkaṭi koṭuttāṉ avan en muduhu meele savukkaḍi kuḍuttaan He inflicted lashes on my back.
Synonyms:
ஏற்படுத்து (3 tr) (eeṛpaḍuttu)