shut s.o. up வாயை அடக்கு vāyai aṭakku (vaaye aḍakku) (3 intr) silence a person
Usage:
அவளை முறைத்துப் பார்த்து வாயை அடக்கி விட்டார் avaḷai muṟaittup pārttu vāyai aṭakki viṭṭār avaḷe moreccu paattu vaaye aḍakkiṭṭaaru He shut her up (just) by glaring at her.
அடைத்து வை aṭaittu vai (aḍeccu vayyi) (6b tr) enclose, confine, close over
Usage:
இருட்டறையில் அவளை அடைத்து வைத்தார்கள் iruṭṭaṟaiyil avaḷai aṭaittu vaittārkaḷ avaḷe iruṭṭu ruumle aḍeccu vaccaanga They shut her up in a dark room.
மெளனமாகு meḷaṉamāku (maunamaahu) (3b intr) become quiet or speechless; refrain from saying anything; be silent; be still; bite the tongue; go completely silent
Usage:
அவள் என்னைப் பார்த்தவுடன் மெளனமாகிவிட்டாள் avaḷ eṉṉaip pārttavuṭaṉ meḷaṉamākiviṭṭāḷ ava enne paattavoḍane maunamaayiṭṭaa She shut up when she saw me.
வாயை மூடு vāyai mūṭu (vaaye muuḍu) (3 intr) stop speaking; hold o's tongue
Usage:
பேசினது போதும், வாயை மூடு என்று சொன்னார் pēciṉatu pōtum, vāyai mūṭu eṉṟu coṉṉār peesinadu poodum, vaaye muuḍuṇṇu sonnaar He asked (the child) to shut up as he had said enough.