abet தூண்டிவிடு tūṇṭiviṭu (tuuṇḍiviḍu) (4 tr) incite; instigate; encourage or assist (an offender or offense).
Usage:
அரசியல்வாதிகள்தான் மாணவர்களை இந்தப் போரட்டத்தைச் செய்யத் தூண்டிவிடுகிறார்கள் araciyalvātikaḷtāṉ māṇavarkaḷai intap pōraṭṭattaic ceyyat tūṇṭiviṭukiṟārkaḷ arasiyalvaadingadaan maaṇavangaḷe inda pooraaṭṭatte seyya tuuṇḍiviḍraanga There is nobody other than politicians, aiding and abetting the students who are carrying out this strike.
உடந்தையாக இரு uṭantaiyāka iru (oḍandeyaayiru) (7 intr) be an accessory to; aid and abet
Usage:
நாம் கெட்ட காரியங்களுக்கு எப்போதும் உடந்தையாக இருக்கக்கூடாது nām keṭṭa kāriyaṅkaḷukku eppōtum uṭantaiyāka irukkakkūṭātu naama keṭṭa kaariyangaḷukku eppavum oḍandeyaa irukkakkuuḍaadu We should never be in a position of aiding and abetting wrongdoing and bad deeds.